Pracujesz w scrumie? Częścią tego procesu jest planowanie. Czy w nie wierzysz? A zawsze wierzyłeś? Jestem pewnien, że byłeś w projekcie, gdzie niezależnie od wyniku planowania, nie dowoziliście wszystkiego. Dlaczego tak się dzieje? To może być wina niedbania o kod źródłowy. Jak to? Tak to! Zapraszam :).
Dawno temu w deszczowej Szkocji, przemierzając rowerem krzywy wiadukt kolejowy, doznałem olśnienia. Mym oczom ukazały się wielokolorowe puzzle, zbite w olbrzymią, tęczową breję. Każdy z kolorów symbolizował inną domenę biznesową. Ktoś zmieszał te wszystkie, niepasujące do siebie elementy razem. Dlaczego? W imię wielokrotnego użycia kodu!
Współdzielenie kodu pomiędzy projektami przyspiesza dodawanie nowych funkcjonalności i zmniejsza ilość występujących błędów. Jak łączyć wspólne fragmenty w dotnecie? Jeżeli projekty używają tej samej wersji frameworka, to jest to bardzo łatwe i intuicyjne. W przeciwnym wypadku sprawy nieco się komplikują. Zapraszam na opis sposobów wielokrotnego użycia kodu w świecie .NET, które możesz zaadaptować do innych technologii.
Czysty kod to ściema! Ważne by działał i zarabiał pieniądze. Zgodziłbym się z tym stwierdzeniem po wprowadzeniu malutkiej zmiany. Ważne by działał stabilnie i zarabiał pieniądze przez długi okres. Ta mała zmiana implikuje, by miał mało błędów oraz był tani w rozwoju i utrzymaniu. Co wymusza tworzenie czystego kodu. Jaki odsetek programistów dba, by kod był wystarczająco czysty? Zdecydowanie za mało. Z czego to wynika? Nie potrafią pisać dobrego kodu lub nie zadają sobie sprawy, że coś robią nie tak. Będę chciał poruszyć oba problemy, jednak na razie skupię się na drugim, ważniejszym. Zapraszam.
W poprzednim poście opisałem jak ustalić połączenie WiFi używając modułu ESP8266. Jednak samo połączenie z internetem jest bezwartościowe, dopóki nie zostanie skonsumowane. Zatem w dzisiejszym blogpoście przedstawię jak tę łączność wykorzystać i zademonstruję kod, który wykonuje proste zapytanie HTTP.
Akronim SRP jest bardzo popularny. Jednak jak wiele członków programistyczengo świata tak naprawdę go rozumie i stosuje? A jaka jego część tworzy kod według tych zasad? Czy jesteś w stanie opisać jak według Ciebie powinna wyglądać klasa spełniajca tę zasadę? Poniżej opisałem jak ja stosuje się do Single Responsibility Principle i dlaczego lubię, gdy klasa ma tylko jedną metodę.
Poprzednio napisałem krótki wstęp jak podpiąć i oprogramować przycisk. Jednak na końcu umieściłem informację, że kod ten nie jest idealny, bo jest podatny na bouncing. Jeżeli chcesz dowiedzieć się co to jest bouncing i jak go zniwelować. To zapraszam serdecznie :).
Podstawową rzeczą, w jakimkolwiek urządzeniu, jest przycisk. Jest to najprostszy interfejs do komunikacji z wszelkiej maści ustrojstwami. Czy można sobie wyobrazić działania którejkolwiek z maszyn, bez guzików? Można, tylko po co? Zatem poniżej przedstawię jak wygląda podpięcie i obsługa przycisku.
Spotkałem kilka razy w życiu klasy, które były do wszystkiego. Taka jedna świetna „reużywalna” klasa, która jest używana w wielu kontekstach. Opisywałem już taki przykład w poście Jak refaktorować – 7 – Replikacja i ćwiartowanie. Może zamiast wielokrotnego użycia kodu, powinniśmy zwrócić większą uwagę na separację poszczególnych komponentów.
Algebra Boola jest jednym z podstawowych założeń znanej nam informatyki. Przy jej użyciu komputery robią to, co robią. Spora część tych operacji jest ukryta na bardzo niskim poziomie abstrakcji. Zazwyczaj nie potrzebuejmy wiedzieć, jak sobie dany procesor radzi z dodawaniem, mnożeniem, czy potęgowaniem. Czasem te operacje musimy wykonywać samodzielnie. W jaki sposób? Już piszę.
